معرفی زبان اردو (Urdu) ، الفبا و راهنمای یادگیری
اردو را یکی از زیباترین و پیچیده ترین زبان های دنیا می نامند. به همین دلیل است که گویشوران اردو بسیار لذت بخش هستند و فقط با گوش دادن به شعر یا موسیقی اردو، شما را به یادگیری اردو وادار می کند.
شاید قبلاً آن را در یک فیلم یا آهنگ شنیده باشید، شاید همسایگان پاکستانی یا هندی داشته باشید؟ به نظر بسیار شبیه هندی است زیرا در شبه قاره هند متولد شده است. این زبان هندواروپایی که به نام کوهنور Kohinoor هند نیز شناخته می شود، در دهلی و اطراف آن در دوران سلطان نشین دهلی توسعه یافت و در زمان امپراتوری مغول به زبان ترجیحی مغول ها تبدیل شد. زبان اردو از خاریبولی Khariboli شکل گرفت که در آن زمان در شمال هند صحبت می شد و گویش های منطقه ای را نیز در خود دارد و تأثیراتی از فارسی و عربی در طول مسیر روی آن اعمال شده است.
این زبان رسمی جمهوری اسلامی پاکستان و یکی از ۲۳ زبان ملی هند است. امروزه، تنها در هند و پاکستان بیش از 170 میلیون گویشور بومی اردو وجود دارد، اردو بیستمین زبان مادری پرجمعیت است که در سراسر جهان صحبت می شود.
تاریخچه و منشاء زبان اردو
در زمانی که فارسی زبان رسمی دربار فرمانروایان شبه قاره هند بود، زبان های محلی هندی / سانسکریت که در این منطقه صحبت می شد شروع به آمیختگی کردند. امروزه، آنچه ما آن را شکل استاندارد شده مدرن اردو می نامیم، می‌تواند 75 درصد ریشه های ریشه شناختی آن را به سانسکریت ردیابی کرد و حداقل 25 درصد واژگان آن از زبان عربی (زبان قرآن) بوده است.
اگرچه کلمه اردو از زبان ترکی Ordu (اردو) به معنای ارتش گرفته شده است، اما زبان اردو از نظر ژنتیکی با ترکی مرتبط نیست. با این حال، از زبان آسیای مرکزی چاگاتای وام گرفته است. شباهت هایی که در تلفظ بسیاری از کلمات ترکی و اردو یافت می شود عمدتاً به این دلیل است که هر دو زبان اردو و ترکی تحت تأثیر فارسی و عربی بوده اند.
زبان اردو کجا صحبت می شود؟
اردو عمدتاً در پاکستان و هند صحبت می شود. صدها هزار متکلم اردو در شمال هند مانند دهلی نو، لاکنو و حیدرآباد وجود دارد. این زبان همچنین در بنگلادش، خاورمیانه به ویژه در عربستان سعودی و امارات متحده عربی (امارات متحده عربی) و سایر نقاط جهان که جوامع پاکستانی در آن ساکن شده اند، رایج است.
حقایق جالب در مورد زبان اردو
اردو بسیار شبیه هندی است، اما تفاوت های زیادی وجود دارد که تشخیص آن برای افراد غیر بومی دشوار است.
اردو در طول تنش های قرن نوزدهم و استعمار امپراتوری بریتانیا به نماد اتحاد مسلمانان تبدیل شد.
اردو و هندی در سطح مکالمه تقریباً یکسان هستند. تفاوت اصلی در نحوه نگارش آنهاست.
اردو به خط فارسی عربی و بر خلاف انگلیسی نوشته می شود.
الفبای زبان اردو
زبان اردو دارای ۳۸ حرف الفبا است. در تصویر زیر نحوه نگارش آنها را مشاهده می کنید. اگرچه به شدت از الفبای عربی و فارسی اقتباس شده است، تلفظ آوایی در برخی موارد متفاوت است.
| ا | ب | پ | ت | ﭦ | ث | ج | چ | ح | خ |
| د | ﮉ | ذ | ر | ﮍ | ز | ژ | س | ش | ص |
| ض | ط | ظ | ع | غ | ف | ق | ک | گ | ل |
| م | ن | و | ه | ﮬ | ﺀ | ی | ے |
خوشنویسی در زبان اردو
خوشنویسی در اردو یک هنر مشهور است و به دلیل تشابهات در نوشتن هر دو زبان، کاملاً شبیه خوشنویسی عربی و فارسی است. نمونه های زیادی از آن را می‌توانید در مساجد، درگاه ها (زیارتگاه ها) و دیگر مکان های تاریخی اسلامی بیابید.
یک چشم آموزش ندیده به دلیل شباهت چشمگیر آنها به یکدیگر، به راحتی خط عربی را با خوشنویسی اردو و بالعکس اشتباه می گیرد. اغلب برای زیباسازی مکان ها و بناهای تاریخی یا نوشتن نام و شعر استفاده می شود، کسانی که به خوشنویسی اردو تسلط دارند تمام عمر خود را وقف تمرین این هنر می کنند.
تفاوت ها و شباهت های زبان اردو و هندی
هندی و اردو دو زبان هندوآریایی هستند که هر دو از زبان سانسکریت در شمال هند در حدود 2700 سال پیش توسعه یافتند.
در حالی که هم هندی و هم اردو در گویش های مختلف وجود دارد، تا قرن نوزدهم هیچ تمایزی بین آنها وجود نداشت. پیش از آن به آنها «هندوستانی» می گفتند که زبانی برگرفته از سانسکریت بود، اما با تأثیرات و وام واژه های از عربی، فارسی و تا حدی ترکی.
هندی و اردو اساساً یک زبان هستند. تفاوت اصلی این است که اردو با خط عربی نوشته می شود در حالی که هندی با خطی که در اصل برای سانسکریت، دوانگاری استفاده می شد، نوشته می شود. اردو وام واژه های فارسی و عربی بسیار بیشتری نسبت به هندی دارد، اما این واژه ها تقریباً به طور انحصاری در گفتار رسمی استفاده می شوند و این دو زبان کاملاً متقابل، قابل فهم هستند. امروزه اردو زبان اصلی پاکستان است و زبانی است که مسلمانان به آن صحبت می کنند، در حالی که هندی عمدتاً در هند صحبت می شود و زبان هندوها و غیرمسلمانان است.
تفاوت مهم بین اردو و هندی نحوه نگارش دو نوع هندوستانی است. هندی از سیستم نوشتاری سانسکریت معروف به Devanagari استفاده می کند. اردو از نسخه اقتباس شده خط عربی استفاده می کند که به آن نستعلیق می گویند.
در حالی که خط اردو از راست به چپ نوشته می شود، خط هندی از چپ به راست نوشته می شود.
به طور کلی، اردو و هندی به یک شکل تلفظ می شوند، به خصوص زمانی که واژگان بین دو زبان به اشتراک گذاشته می شوند.
اردو، زمانی که کلمات قرضی از عربی یا فارسی می نویسد، تمایل دارد که برخی حروف را همانطور که در عربی تلفظ می شود تلفظ کند. اما این موضوع در زبان هندی متفاوت است و تلفظ به همان صورت نمی باشد.
به غیر از این تفاوت ها در مورد کلمات قرضی، تلفظ هندی و اردو بسیار شبیه به هم هستند.
در گفتار روزمره، به احتمال زیاد تفاوت زیادی بین واژگان این دو زبان مشاهده نمی کنید. برای بیشتر بحث های ساده و روزانه اردو و هندی تقریباً یکسان هستند.
با این حال، وقتی کمی عمیق تر نگاه می کنید، تفاوت هایی را در واژگان مشاهده می‌کنید، بویژه زمانی که صحبت از اصطلاحات علمی، سیاسی، یا موارد رسمی تر باشد.
یکی از دلایل این تفاوت را می توان در تاریخ زبان هندوستانی یافت. همانطور که قبلا ذکر شد، این سلطنت دهلی و امپراتوری مغول بودند که تأثیرات عربی و فارسی را به زبان هندوستانی وارد کردند. به عبارت دیگر، وام واژه های خارجی از متجاوزان سرچشمه می گرفت و آنها به عنوان یک نیروی اشغالگر نیاز به واژگانی خاص سیاسی و رسمی داشتند.
زبان هندی بخش بزرگی از واژه های قرضی را که مغول ها و سلطان نشین دهلی آورده بودند، حذف کرد، در حالی که اردو زبانان این کار را نکردند.
حتما بخوانید:
بسیار تحلیل جامعی بود