زمان ها در زبان ایتالیایی + کاربرد ها با مثال و معنی فارسی

زمان ها در زبان ایتالیایی + کاربرد ها با مثال و معنی فارسی

یکی از چالش برانگیزترین بخش های یادگیری یک زبان خارجی، یادگیری و تسلط به تمام زمان های مختلف فعل است. زمان فعل توضیح می دهد که چه زمانی وقایع رخ می دهند، چه در گذشته، چه در حال یا آینده.

در زبان ایتالیایی در مجموع ۲۱ زمان وجود دارد که شما برای یادگیری درست و دقیق آن ها به صبر و حوصله زیاد نیاز دارید تا آن ها را به طور صحیح یاد بگیرید. در این مقاله ما قصد داریم به شما زمان های زبان ایتالیایی را آموزش دهیم، تا به خوبی با آن ها آشنا شوید.

 

زمان های زبان ایتالیایی

۱. زمان حال tempo presente

زمان حال، در ایتالیایی برای بیان عملی که در حال حاضر اتفاق می افتد، حقایقی که همیشه درست هستند، عادت های کلی یا رویداد های آینده نزدیک را توصیف می کند و از پرکاربرد ترین زمان ها می باشد.

دارم پیتزا میخورم.	Mangio una pizza.
بریم سینما؟	Andiamo al cinema?
من یکشنبه ها کار نمی کنم.	Non lavoro la Domenica.

 

همانطور که گفتیم زمان حال علاوه بر بیان اعمالی که در حال حاضر اتفاق می افتد، معمولا برای بیان آینده نزدیک یا قصد انجام کاری نیز استفاده می شود. البته زمان خاصی برای آینده وجود دارد که بعدا بهش اشاره می کنیم. اما باید بدانید که در ایتالیایی استفاده از زمان حال برای بیان یک قصد یا اقدام در آینده نزدیک رایج است.

فردا میرم پیتزا بخورم.	Domani vado a mangiare una pizza.
تابستان آینده برای تعطیلات به سیسیل می رویم.	L’estate prossima andiamo in vacanza in Sicilia.

 

زمان های ایتالیایی: گذشته

۲. زمان گذشته tempo passato

وقتی صحبت از زمان گذشته در ایتالیایی می شود، کمی شرایط پیچیده تر می شود. این به این دلیل است که در واقع دو زمان گذشته اصلی ایتالیایی وجود دارد که بسته به موقعیت از آن ها استفاده می کنیم:

A – گذشته کامل Passato Prossimo

زمان گذشته (ماضی ساده) زمانی است که بیانگر عمل خاصی است که در گذشته اتفاق افتاده و به گذشته ختم شده است. زمان گذشته ایتالیایی از ترکیب کمکی essere (بودن) و overe (داشتن) و فعل ماضی تشکیل می شود که معمولا به ترتیب به (ato, uto, ito) ختم می شود برای (are, ere, ire).

Passato prossimo	Past participle	Infinitive
Ho mangiato (من خوردم)	Mangi-ato	Mangi-are (خوردن)
Hai creduto (باور کردی)	Cred-uto	Cred-ere (باور کردن)
Ha capito (او فهمید)	Cap-ito	Cap-ire (فهمیدن)

 

نکته ای که باید به خاطر داشته باشید این است که تعداد زیادی افعال وجود دارد که فعل ماضی irregular (بی قاعده) دارند، بنابراین باید آن ها را حفظ کنید. آن ها عمدتا از صیغه ere هستند، بنابراین باید به آن ها دقت کنید.

در اینجا فهرستی از برخی افعال ضروری که دارای فعل ماضی بی قاعده هستند به همراه شکل های گذشته کامل آن ها آورده ایم:

Irregular passato prossimo	infinitive	Irregular passato prossimo	Infinitive
Ho perso (من باختم)	Perdere (باخت)	Ho acceso (روشن کردم)	Accendere )روشن کردن)
Ho preso (گرفتم)	Prendere (گرفتن)	Ho aperto (باز کردم)	Aprire (باز کردن)
Ho riso (خندیدم)	Ridere (خنده)	Ho chiesto (پرسیدم)	Chiedere (پرسیدن)
Sono rimasto/a (ماندم)	Rimanere (ماندن)	Ho chiuso (بستم)	Chiudere (بستن)
Ho risposto (جواب دادم)	Rispondere (جواب دادن)	Ho Corso (دویدم)	Correre (دویدن)
Sono sceso/a (رفتم پایین)	Scendere (پایین آمدن)	Ho detto (گفتم)	Dire (گفتن)
Ho scritto (نوشتم)	Scrivere (نوشتن)	Sono stato/a (من بودم)	Essere (بودن)
Ho spento (خاموش کردم)	Spegnere (خاموش کردن)	Ho fatto (انجام دادم، ساختم)	Fare (انجام دادن)
Ho visto (دیدم)	Vedere (دیدن)	Ho letto (خواندم)	Leggere (خواندن)
Sono venuto/a (آمدم)	Venire (آمدن)	Ho messo (گذاشتم)	Mettere (گذاشتن)
Sono /Ho vissuto (من هستم، زندگی کردم)	Vivere (زنده)	Sono morto/a (مُردم، من مردم)	Morire (مردن)
		Sono nato/a (بدنیا آمدم)	Nascere (متولد شدن)

 

دیروز، خونه برادرم غذا خوردم.	Ieri ho mangiato a casa di mio Fratello.
در تعطیلات هر روز به ساحل رفتم.	Durante le vacanze sono andata al mare tutti i giorni.
روزنامه دیروز را خواندی؟	Hai letto il giornale di ieri?
ما برنامه قطار را نپرسیدیم…	Non abbiamo chiesto l’orario del treno…

 

احتمالا متوجه شده اید که در مثال ها گاهی از avere (داشتن) و در برخی موارد از essere (بودن) استفاده شده است. این در زبان های رومنس بسیار رایج است. بنابراین اگر با زبان فرانسه و اسپانیایی آشنایی دارید، با این امر آشنا هستید. اساسا شما همیشه از avere به عنوان کمکی استفاده می کنید به جز زمانی که فعل    intransitive (بدون مفعول) دارید.

 

فعل intransitive (بدون مفعول) چیست؟

افعال intransitive نمی توانند مفعول مستقیم داشته باشند و باید با کمک essere استفاده شوند. این افعال اغلب نشان دهنده حرکت یا تغییر حالت هستند:

رفتن	Andare
ماندن	Rimanere
متولد شدن	Nascere
مُردن	Morire

 

نکته ای که باید در نظر داشته باشید این است که، اگر از کمکی essere در هر زمان مرکب استفاده می کنید، باید آن را با موضوع مطابقت دهید:

جیووانی به مدرسه رفت.	Giovanni è andato a scuola.
ماریا از تعطیلات برگشته است.	Maria è tornata dalle vacanze.
ما در ایتالیا به دنیا آمدیم.	(Noi) Siamo nati in Italia.
دوستانم با قطار آمدند.	Le mie amiche sono venute in treno.

 

از طرف دیگر، اگر فعلی دارید که از avere کمکی استفاده می کند، پایان همیشه ثابت می ماند:

جان درس را مطالعه کرد.	Giovanni ha studiato la lezione.
ماریا ساندویچ خورد.	Maria ha mangiato un panino.
ما فیلم خوبی دیدیم.	(Noi) Abbiamo visto un bel film.
دوستانم جشن گرفتند. (دوستانم یک مهمانی ترتیب دادند.)	Le mie amiche hanno organizzato una festa.

 

Passato prossimo اغلب با قید ها یا عباراتی که زمان را نشان می دهند استفاده می شود، مانند:

دیروز	Ieri
پریروز	l’altro ieri
هفته گذشته	la settimana scorsa
یک ماه پیش	un mese fa
سال گذشته	l’anno passato

 

B – Imperfetto

Imperfetto (ناقص) زمانی است که در بیشتر زبان های رومی وجود دارد. این زمان نشان دهنده یک عمل تکراری یا معمول است، یا یک عمل است که هنوز در انتظار رخ دادن می باشد یا هنوز تکمیل نشده است، یا عمل در حال انجام است و با عمل دیگر همزمان در حال انجام است. اساسا، این یک زمان (ناقص) است زیرا یک عمل مشخص و دقیق از گذشته را توصیف نمی کند.

برای نشان دادن یک عمل تکمیل نشده، که همزمان با عمل دیگری انجام شده است:

وقتی من اومدم تو خواب بودی.	Quando sono entrato, stavi dormendo.
وقتی به مدرسه می رفتم با یکی از دوستانم آشنا شدم.	Mentre andavo a scuola, ho incontrato una mia amica.

 

برای نشان دادن عملی که معمولا در گذشته تکرار شده است:

هر تابستان با قطار به سیسیل می رفتیم.	Tutte le estati andavamo in Sicilia in treno.
پدربزرگ هر روز به دیدن ما می آمد و برای مان شیرینی می آورد.	Il nonno veniva a trovarci tutti i giorni e ci portava le caramelle.
خورشید می درخشید و پرندگان آواز می خواندند.	C’era il sole e gli uccellini cantavano.

 

برای توصیف رویدادها، مکان ها و ویژگی های فیزیکی افراد:

خورشید می درخشید و پرندگان آواز می خواندند.	C’era il sole e gli uccellini cantavano.
کوه ها همه پوشیده از برف بود.	Le montagne erano tutte coperte di neve.
ماریا موهای مشکی و چشمان سبز داشت.	Maria aveva i capelli neri e gli occhi Verdi.

 

از آنجایی که ما خیلی در مورد گذشته صحبت می کنیم… زمان گذشته دیگری وجود دارد که بسیار دور است که مردم دیگر واقعاً از آن به هنگام صحبت کردن استفاده نمی کنند و آن زمان، زمان گذشته (the passato remoto) است. این یک زمان ساده است که امروزه عمدتاً در متون نوشتاری مانند کتاب های درسی تاریخ و ادبیات ایتالیایی استفاده می شود.

ژولیوس سزار یک ژنرال رومی بود.	Giulio Cesare fu un generale romano.
دختر بدون نگاه کردن به عقب رفت.	La ragazza andò via senza voltarsi.
آن تابستان فقط یک بار به ساحل رفتیم.	Quell’estate andammo al mare solo una volta.

 

زمان های ایتالیایی: آینده

۳. آینده tempo futuro

در ایتالیایی می توانید از زمان حال برای صحبت در مورد آینده نزدیک استفاده کنید. بنابراین، اگر در مورد برنامه ‌های خود برای روز بعد یا هفته بعد صحبت می‌ کنید، می‌ توانید به سادگی از زمان حال استفاده کنید و اجازه دهید قید زمانی ارتباط برقرار کند که در آینده اتفاق خواهد افتاد. مثلا:

فردا ساعت سه بعد از ظهر مدرسه را ترک می کنم!	Domani esco da scuola alle tre del pomeriggio!
یکشنبه به کوهستان سفر می کنیم.	Domenica facciamo una gita in montagna.
هفته ی آینده مهمانی می گیرم، می آیی؟	La settimana prossima faccio una festa, vieni.

 

اما این همیشه کار نمی کند. وقتی در مورد آینده دور صحبت می کنید یا می خواهید در مورد یک رویداد آینده دقیق تر صحبت کنید، باید از زمان آینده استفاده کنید. زمان آینده (tempo futuro) در ایتالیایی به راحتی قابل تشخیص است، زیرا با افزودن یک پایان به ریشه مصدر فعل شکل می گیرد.

Infinitive	Infinitive	Infinitive
sent-ire (شنیدن)	legg-ere (خواندن)	Parl-are (صحبت کردن)	future
sent-irò	legg-erò	parl–erò	Io
sent-irai	legg-erai	parl–erai	Tu
sent-irà	legg-erà	parl–erà	Lui/lei
sent-iremo	legg-eremo	parl–eremo	Noi
sent-irete	legg-erete	parl–erete	Voi
sent-iranno	legg-eranno	parl–eranno	loro

 

باید به خاطر داشته باشید که باید a را برای اولین پیوند به e تغییر دهید:

 

Parlare = parlerò

حرف بزن = حرف خواهم زد

Mangiare = mangerò

بخور = خواهم خورد

Volare = volerò

پرواز کن = پرواز خواهم کرد.

همچنین به یاد داشته باشید که در اول شخص (io) و سوم شخص (lui/lei) باید بر روی انتهای آن ها تاکید داشته باشید، به این معنی که باید روی آ مصوت آخر تاکید کنید.

اما می توانید متوجه شوید که به غیر از مصوت که از ریشه مصدر می آید، تمام پایان ها برای هر یک از سه صرف یکسان هستند.

سال آینده به آمریکا سفر خواهیم کرد.	L’anno prossimo faremo un viaggio negli Stati Uniti.
روزی این وضعیت تغییر خواهد کرد.	Un giorno questa situazione cambierà.
من پیش بینی می کنم که در سال 2021 اقتصاد رشد خواهد کرد.	Prevedo che nel 2021 l’economia crescerà.
فردا هوا آفتابی خواهد بود؟	Domani ci sarà il sole?

 

یکی دیگر از کاربردهای رایج برای زمان آینده در ایتالیایی بیان یک فرض یا شک است:

ساعت چند خواهد بود؟	Che ora sarà?
احتمالاً سه، سه و نیم است.	Saranno le tre, le tre e mezza.
ماریا چند ساله خواهد شد؟	Quanti anni avrà Maria?
نمی دانم، او احتمالا بیست سال دارد.	Boh, avrà vent’anni.

 

و در نهایت، زمانی که در حال بیان یک فرضیه بسیار واقع بینانه هستید، از زمان آینده در بند اصلی استفاده می کنیم، مانند:

اگه باران نباره میرم بیرون.	Se non piove, uscirò.
اگر کتاب را بخوانید متوجه فیلم خواهید شد.	Se leggi il libro, capirai il film.
اگه باران نباره فردا میرم بیرون…	Se non piove, domani uscirò…

 

زمان های ایتالیایی در حالت شرطی

۴. زمان شرطی condizionale

هنگامی که می دانید چگونه زمان آینده را به هم متصل کنید، استفاده از حالت شرطی بسیار آسان است زیرا دقیقاً به همین شکل تشکیل می شود. فقط از ریشه مصدر استفاده کنید (تغییر a به e برای صرف -are) و پایان مناسب را برای شرطی اضافه کنید.

زمان شرطی بسیار مهم است زیرا یکی از رایج ترین زمان های ایتالیایی است و برای بیان موقعیت های زیادی استفاده می شود.

برای بیان یک نظر شخصی:

Io voterei per l’altro candidato.

من به کاندیدای دیگر رای خواهم داد.

برای بیان شک:

Cosa dovremmo fare?

چه کار باید بکنیم؟

برای بیان یک امکان:

Sono così stanca che potrei dormire per due giorni!

آنقدر خسته ام که می تونم دو روز بخوابم!

برای بیان یک آرزو:

Mangerei un gelato al cioccolato…

دوست دارم بستنی شکلاتی بخورم…

Oggi andrei al cinema…

دوست دارم امروز بروم سینما…

برای بیان یک درخواست مودبانه:

Potrei avrei un cappuccino?

می توانم کاپوچینو بخورم؟

Vorremmo noleggiare un’auto.

ما می خواهیم یک ماشین اجاره کنیم.

یکی دیگر از کاربردهای مهم شرطی در جملات فرضی است که در آن چیز بسیار غیر واقعی را بیان می کنیم:

اگه باران نبود میرفتم بیرون.	Se non piovesse, uscirei.
اگه کتاب را بخوانی متوجه فیلم میشی.	Se tu leggessi il libro, capiresti il film.
اگر پولدار بودم، خانه ای کنار دریا می خریدم.	Se fossi ricco, comprerei una casa al mare.
اگر همه ما دوچرخه سواری می کردیم، ترافیک نبود!	Se tutti andassimo in bici, non ci sarebbe traffic!

 

اگر از خود می پرسید این افعال piovesse, leggessi, fossi, andassimo چه زمانی هستند، می گویم که

Past subjunctive (congiuntivo passato) یا همان فعل ماضی هستند.

 

 زمان‌های ایتالیایی در حالت نشان ‌دهنده

۵. Indicativo

حالت congiuntivo خلق و خوی ذهنیت و عدم قطعیت است. عمدتاً در جملات فرعی یافت می‌شود و به افعال خاص (pensare، credere، sperare،…)، عبارات (sono felice che…) و حروف ربط (prima che، sebbene،…) متصل می ‌شود.

congiuntivo چهار زمان دارد، دو زمان ساده، congiuntivo presente و congiuntivo imperfetto، و دو مرکب congiuntivo passato و congiuntivo trapassato، و استفاده از آن ها به زمان فعل در جملات اصلی بستگی دارد، همانطور که در جدول زیر نشان داده شده است:

زمان	قسمت فرعی	قسمت اصلی
Congiuntivo Passato	che Emma sia arrivata ieri (که اِما دیروز رسید)	Fiona pensa (فیونا فکر می کند)
Congiuntivo Presente	che Emma arrivi oggi (که اِما امروز می آید)	Fiona pensa (فیونا فکر می کند)
Congiuntivo Presente / Futuro Semplice	che Emma arrivi / arriverà domani (که اِما فردا می آید)	Fiona pensa (فیونا فکر می کند)

 

زمان	قسمت فرعی	قسمت اصلی
Congiuntivo trapassato	che Emma fosse arrivata ieri (که اِما دیروز آمده بود)	Fiona pensava (فیونا فکر کرد)
Congiuntivo imperfetto	che Emma arrivasse oggi (که اِما امروز بیاید)	Fiona pensava (فیونا فکر کرد)
Congiuntivo imperfetto / Condizionale passato	che Emma arrivasse / sarebbe arrivata domani (که اِما فردا می رسد)	Fiona pensava (فیونا فکر کرد)

 

زمان های ایتالیایی در حالت امری

۶. امری imperativa

حالت imperativo (امری) فقط یک زمان دارد، presente. برای فرمول بندی درخواست ها استفاده می شود و فقط در گفتار مستقیم بکار برده می شود، بنابراین هیچ شکلی برای اول شخص مفرد (io) وجود ندارد. از سوم شخص مفرد Lei و جمع Loro فقط برای خطاب مودبانه استفاده می شود.

Chiudi la finestra, per favore.

لطفا پنجره را ببندید.

imperativo presente با جدا کردن پایان مصدر are/ere/ire از ریشه فعل و افزودن پایان imperativo presente مربوطه تشکیل می‌شود.

–	Io
Lavora!	Tu
Lavori!	Lei
Lavoriamo!	Noi
Lavorate!	Voi
Lavorino!	loro

 

زمان های ایتالیایی: infinito

این زمان ها عبارتند از infinito (مصدر)، gerundio (gerund) و participio. این ها مستقیماً با ضمایر شخصی نمی ‌آیند، بلکه برای تشکیل سایر اشکال فعل استفاده می‌ شوند. همه آن ها یک زمان حال و یک زمان گذشته دارند.

infinito presente شکل غیر مزدوج این فعل است.  infinito passatoاز شکل مصدر essere یا avere تشکیل می ‌شود و به دنبال آن فعل ماضی، فعل مورد نظر برای آن مورد استفاده قرار می‌گیرد. بعد از حروف اضافه خاص مانند per (for) یا عباراتی مانند dopo (after) استفاده می شود.

infinito presente بعد از افعال معین (dovere، potere، volere)، بعد از افعال خاص + حروف اضافه (andare a، cercare di،…) یا همچنین به عنوان اسم می آید.

Ho cercato di imparare il cinese, ma è molto difficile.

من سعی کردم چینی یاد بگیرم، اما خیلی سخت است.

 

infinito passato یک عمل کامل شده را نشان می دهد.

Dopo aver mangiato, abbiamo pagato il conto.

بعد از صرف غذا، قبض را پرداختیم.

از gerundio presente برای تشکیل فرم پیش رونده با فعل stare استفاده می شود.

Stavo dormendo; stai lavorando?

من خواب بودم، آیا تو کار میکنی؟

Gerundio passato یک زمان مرکب است که توسط فعل‌ های essere یا avere در حال حاضر و فعل ماضی فعل اصلی تشکیل می‌ شود.

Avendo studiato, ho ottenuto un buon risultato agli esami.

با مطالعه، در امتحانات به نتیجه خوبی رسیدم

کارکرد partcipio presente امروزه کارکرد اسم یا صفت است. تقریباً هرگز به عنوان فعل استفاده نمی شود. گاهی اوقات می تواند جایگزین یک بند نسبی شود.

Non mangio prodotti contenenti lattosio.

من محصولات حاوی لاکتوز نمی خورم.

از طرف دیگر، participio passato بسیار مهم است. برای تشکیل زمان های مرکب و حالت مفعول استفاده می شود. همچنین می توان از آن به عنوان صفت استفاده کرد.

 Ieri ho ordinato una pizza.

دیروز پیتزا سفارش دادم.

 

 

برای یادگیری زبان ایتالیایی در سطح مبتدی تا پیشرفته می توانید در کلاس های آموزش زبان ایتالیایی موسسه دهخدا شرکت کنید.

 

 

مطالب پیشنهادی آموزش ایتالیایی:

آموزش الفبای زبان ایتالیایی به زبان ساده با تلفظ

جملات و اصطلاحات عاشقانه زبان ایتالیایی

تشکر و قدردانی به زبان ایتالیایی، انواع روش ها