آموزش گرامر ضمایر ملکی آلمانی با کاربرد ها و مثال
ضمایر ملکی آلمانی، جایگزین یک اسم و یا با یک اسم همراه می شوند و نشان دهنده رابطه مالکیت هستند. استفاده درست از ضمایر ملکی آلمانی بسیار مهم است و به ما کمک می کند تا زبان آلمانی را به خوبی یاد بگیریم و در استفاده از ضمایر با مشکلی روبرو نشویم.
در این مقاله قصد داریم تا شما را با ضمایر ملکی آلمانی آشنا کنیم تا شما به آسانی بتوانید آن ها را یاد بگیرید و به راحتی از آن ها استفاده کنید، با ما همراه باشید.
تفاوت ضمایر ملکی و صفت ملکی
در حالی که ضمایر ملکی و صفت ملکی هر دو اصطلاح دستوری، مالکیت را نشان می دهند، در واقع قسمت های مختلف گفتار هستند که یکی ضمیر و دیگری صفت است و درست مانند همتایان انگلیسی خودشان، ضمایر جایگزین اسم ها می شوند در حالی که صفت ها به دنبال اسم ها برای توصیف شان می آیند.
تشخیص درست نوع مالکیت
اولین قدم در ساختن ضمیر یا صفت این است که ببینیم از کدام ریشه است تا ضمیر آن را بسازیم. در زیر ما لیستی از ریشه های ضمایری که در حالت اسمی استفاده خواهید کرد آورده ایم:
| فارسی | انگلیسی | آلمانی |
| مال من | My/mine | Mein |
| مال تو | Your/yours | Dein |
| مال او مذکر | His | Sein |
| مال او مونث | Her/hers | Ihr |
| مال او اشیا | Its | Sein |
| مال ما | Our/ours | Unser |
| مال شما | Your/yours (you plural) | Euer |
| مال آن ها | Their/theirs | Ihr |
| مال تو یا شما (رسمی) | Your/yours (you formal) | ihr |
mein (ich) — my/mine (I)
Mein ریشه ای است که اگر بخواهید جمله زیر را با استفاده از اول شخص ترجمه کنید، از آن استفاده می کنید. برای مثال:
Ich habe einen kleinen Hund. Dieser Hund ist meiner.
من یک سگ کوچک دارم. این سگ مال من است.
ضمیر ملکی صحیح، ضمیری است که با اسم اصلی خودش وقتی جایگزین می شود مطابقت دارد، و همچنین، مصداق، جنسیت و تعداد اسم را نیز نشان می دهد.
در این مثال، meiner نشان می دهد که اسم der hund (سگ)، در حالت اسمی است که به مفرد مذکر از طریق -er به mein ختم شده، که نشان می دهد اسم متعلق به فاعل ich است.
می توانیم بگوییم: «من یک سگ کوچک دارم. “این سگ، سگ من است.” اما در مثال بالا، ضمیر ملکی «من» جایگزین کل عبارت «سگ من» شده است. به همین دلیل است که می توانیم بگوییم “این سگ مال من است”. ضمیر mein به طور کلی جایگزین اسم mein Hund می شود.
dein (du) — your/yours (you singular)
مثال زیر را در نظر بگیرید:
Du hast einen kleinen Hund. Dieser Hund ist deiner.
تو یک سگ کوچولو داری این سگ مال توست.
از آنجایی که «تو» صاحب سگ است، dein را به عنوان ریشه ضمیر ملکی انتخاب می کنیم. ما دوباره از پایان -er در ریشه ضمیر استفاده می کنیم زیرا اسم جایگزین شده (سگ) نسبت به مثال قبلی تغییر نکرده است. فقط مالکیت تغییر می کند، از “من” به “تو”.
sein (er) — his (he)
Er hat einen kleinen Hund. Dieser Hund ist seiner.
او یک سگ کوچک دارد. این سگ مال اوست (مذکر).
ihr (sie) — her/hers (she)
Sie hat einen kleinen Hund. Dieser Hund ist ihrer.
او یک سگ کوچک دارد. این سگ مال اوست (مونث).
sein (es) — its (it)
احتمالاً از فرم (es) زیاد استفاده نخواهید کرد، اما به خاطر سپردن آن ضرری ندارد، مانند (er) است. بنابراین مالکیت در اینجا متعلق به seiner است. این به این معنا است که شما مجبور نیستید یک ضمیر اضافی را حفظ کنید.
unser (wir) — our/ours (we)
Wir haben einen kleinen Hund. Dieser Hund ist unserer.
ما یک سگ کوچک داریم. این سگ مال ماست.
euer (ihr) — your/yours (you plural)
Ihr habt einen kleinen Hund. Dieser Hund ist eurer.
تو یک سگ کوچولو داری. این سگ مال توست.
ihr (sie) — their/theirs (they)
Sie haben einen kleinen Hund. Dieser Hund ist ihrer.
آن ها یک سگ کوچک دارند. این سگ مال آن هاست.
Ihr (Sie) — your/yours (you formal)
Sie haben einen kleinen Hund. Dieser Hund ist Ihrer.
تو یک سگ کوچولو داری. این سگ مال توست.
صفت های ملکی آلمانی
در اینجای مقاله، ابتدا به نحوه انتخاب صفت اختصاصی مناسب برای قرار دادن در مقابل اسم می پردازیم. مانند: این قلم من است. در اینجا ما جدولی از تمام حروف پایانی های صفت ملکی برای تان آماده کرده ایم:
| Plural
(جمع) |
Neuter
(خنثی) |
Feminine
(مونث) |
Masculine
(مذکر) |
|
| -e | (none) | e- | (none) | Nominative
(اسمی) |
| -e | None)) | -e | -en | Accusative
(اتهامی) |
| -en | -em | -er | -em | Dative
(داتیو) |
| -er | -es | -er | -es | Genitive
(جنسیت) |
نکته:
۱. در این جدول None)) نشان می دهد که از ریشه مالکیت همانطور که هست استفاده می کنیم.
۲. نوع ملکی euer وقتی در پایان می آید، e بعد از u حذف می شود. برای مثال، شکل اسمی مونث مفرد eure از euer + e تشکیل شده است که شده eure . در حالی که اسم مفرد خنثی پایانی ندارد، none است و بنابراین به سادگی euer نوشته می شود.
تعیین جنسیت
در آلمانی، اسم ها به عنوان مذکر، مونث، خنثی طبقه بندی می شوند. جنسیت اسم تعیین می کند که صفت ملکی شما کدام شکل را به خود بگیرد.
در اینجا یک جمله با صفت ملکی (my، من) برای هر جنسیت آمده است:
Masculine (مذکر):
Mein Hund ist groß.
سگ من بزرگ است.
Feminine (مونث):
Meine Mutter heißt Anna.
اسم مادر من آنا است.
Neuter (خنثی کننده):
Mein Lamm isst gerne Gras.
بره من دوست دارد علف بخورد.
ذکر این نکته مهم است که همه صفت های ملکی از این الگو پیروی می کنند. این باعث می شود این بخش یادگیری زبان آلمانی آسان تر باشد. بنابراین اگر می خواهید بگویید: «مادرش آنا نام دارد»، ihr (او) از همان الگوی mein پیروی می‌کند و یک e به آن اضافه می‌شود، زیرا «مادر» یک اسم مؤنث است:
Ihre Mutter heißt Anna.
نام مادرش آنا است.
تعیین حالت
جنسیت اسم تنها چیزی نیست که باید به آن توجه کنید. شما باید برای انتخاب شکل صحیح صفت ملکی، به اینکه در کدام حالت باید باشد هم توجه کنید.
The Nominative Case (حالت اسمی):
این بخش، ساده ترین حالت برای یادگیری است، زیرا صفت های ملکی تغییر نمی کنند، دقیقاً همان چیزی هستند که در بالا یاد گرفتید. مثال های بخش قبل همگی در حالت اسمی هستند.
حالت اسمی را به عنوان حالت «naming» در نظر بگیرید. زمانی استفاده می شود که ما به سادگی چیزی را نام گذاری می کنیم. موضوع جمله همیشه در حالت اسمی است، مانند:
Dein Computer ist kaputt.
کامپیوتر شما خراب است.
حالت اسمی نیز از فعل ist (is) پیروی می کند:
Das ist sein Kaffee.
این قهوه اوست.
برای اسم های جمع در حالت اسمی، صفت ملکی فقط یک پایان e- به دست می آورد. مانند:
Meine Kinder sind brav.
بچه های من رفتار خوبی دارند.
The Accusative Case (حالت مفعولی):
مفعول مستقیم جمله (چیزی که فعل کار را بر روی آن انجام می دهد) حالت اتهامی به خود می گیرد. در این مورد، پایان های اسم های مؤنث، خنثی و جمع، ثابت می مانند، اما برای اسم های مذکر، پایان آن به -en تبدیل می‌شود، همانطور که در اینجا نشان داده شده است:
Kannst du meinen Computer reparieren?
آیا می توانید کامپیوتر من را تعمیر کنید؟
Ich habe deinen Bruder gesehen.
برادرت را دیدم.
Wir haben unseren Hund adoptiert.
ما سگمون رو قبول کردیم.
علاوه بر این، حروف اضافه آلمانی وجود دارد که لازم است در حالت اتهامی باشند، مانند:
| از طریق | Durch |
| در امتداد | entlang |
| برای | Für |
| در برابر | Gegen |
| بدون | Ohne |
| دور و بر، اطراف، برای | Um |
| گسترده تر | wider |
همچنین برخی از حروف اضافه وجود دارند که بسته به اینکه دقیقاً چه اتفاقی می افتد، حالت مفعولی یا داتیو را به خود می گیرند. اگر حرکتی در جمله وجود داشته باشد و بتواند به سوال whin (به کجا؟) پاسخ دهد، حالت مفعولی نیز به خود می گیرد. این حروف اضافه شامل موارد زیر است:
| بر | An |
| بر، بالا | auf |
| پشت | hinter |
| در | in |
| نزدیک | neben |
| در بالا | über |
| زیر | Unter |
| قبل از | Vor |
| بین | zwischen |
مثال:
Die Katze des Nachbarn ist in unseren Garten geklettert.
گربه همسایه به باغ ما رفت.
Ich habe mich auf seinen Schoss gesetzt.
توی بغلش نشستم.
The Dative Case (حالت داتیو):
یادگیری حالت داتیو می تواند بسیار دشوار باشد زیرا تمام صفت های ملکی انتهای خود را تغییر می دهد. داتیو، مفعول غیر مستقیم جمله را نشان می دهد. مفعول غیرمستقیم چیزی است که مفعول مستقیم را دریافت می کند. بنابراین، اگر به دوست خود در زمان حال هدیه بدهید: هدیه، مفعول مستقیم است و دوست شما در حالِ دریافت آن است، پس دوست تان مفعول غیر مستقیم هست.
حالت داتیو بر صفت های ملکی اینگونه تاثیر می گذارند:
اسم های مذکر یک -em به صفت های ملکی خود اضافه می کنند.
Ich habe meinem Vater eine Krawatte gekauft.
برای پدرم کراوات خریدم.
اسم های مونث یک -er به صفت ملکی خود اضافه می کنند.
Du solltest deiner Freundin die Wahrheit sagen.
شما باید حقیقت را به دوست دختر خود بگویید.
اسامی خنثی نیز همانند اسم های مونث یک -em به صفت ملکی خود اضافه می کنند.
Er gibt seinem Baby einen Schnuller.
او به نوزادش پستانک می دهد.
حروف اضافه مخصوص داتیو نیز وجود دارد:
| بیرون از | aus |
| به جز | außer |
| نزدیک/ کنار/ با | bei |
| با | Mit |
| بعد از | Nach |
| از آنجا که | Seit |
| از | von |
| به | Zu |
| مقابل | gegenüber |
Ich gehe mit meinen Freunden ins Kino.
من با دوستانم به سینما می رویم.
Ich fahre zu meinem Opa.
من دارم میرم پیش پدربزرگم.
The Genitive Case (حالت جنسی):
این حالت معمولا برای نشان دادن مالکیت استفاده می شود. برای صفت های ملکی در حالت جنسی، اسم های مذکر و خنثی یک -es می گیرند.
Der Hund deines Onkels schläft.
سگ عمو تو، خواب است.
Der Feind meines Feindes ist mein Freund.
دشمنِ دشمن من دوست من است.
و برای مونث، فقط -er را به صفت ملکی خود اضافه کنید:
Die Tasche seiner Frau ist rot.
کیف همسرش قرمز است.
توجه داشته باشید که حروف اضافه خاصی نیز وجود دارند. این حروف اضافه عبارتند از:
| در طول | während |
| با وجود | trotz |
| به جای | tatt/anstatt |
| به دلیل | wegen |
| درون (داخل) | innerhalb |
| خارج از | außerhalb |
| فراتر، سراسر، بالا | jenseits |
| اینجا، اکنون | diesseits |
Ich wohne außerhalb des Stadtzentrums.
من خارج از مرکز شهر زندگی می کنم.
Was ist während meiner Abwesenheit passiert?
وقتی من نبودم چه اتفاقی افتاد؟
ضمایر ملکی آلمانی
در ضمیر ملکی باید توجه داشته باشید از چه نوع مالکیتی استفاده می کنید. در اینجا جدولی را برای شما آورده ایم که به شما کمک می کند تا انتهای ضمیر ملکی خود را بفهمید:
| Plural
(جمع) |
Neuter
(خنثی) |
Feminine
(مونث) |
Masculine
(مذکر) |
|
| -e | -es / -s | -e | -er | Nominative
(اسمی) |
| -e | -es / -s | -e | -en | Accusative
(اتهامی) |
| -n | -em | -er | -em | Dative
(داتیو) |
| -r | -es | -er | -es | Genitive
(جنسیت) |
نکته:
۱. نوع ملکی euer وقتی پایان می گیرد، e بعد از u حذف می شود. شکل اسم خنثی و مفرد می شود:
euer + e + s = eures
۲. ممکن است فرم های unser را ببینید که e را بعد از s حذف می کنند. بنابراین شکل اسم خنثی و مفرد می شود:
unser + e + s
تعیین جنسیت
مانند قبل، باید جنسیت اسم مربوطه را مشخص کنید. این مثال را در نظر بگیرید: (من یک سگ کوچک دارم. این سگ مال من است.) مفعول در آلمانی «سگ» یا der Hund است. اسمی که جایگزین می شود، پایان ضمایر ملکی را دیکته می کند. این یک اسم مذکر است، بنابراین شما به یک پایان مذکر نیاز دارید.
تعیین حالت
تعیین حالت صحیح، پایان ضمیر ملکی ما را مشخص می کند.
The Nominative Case (حالت اسمی):
تمام جملات مثال بالا که “این سگ” را به عنوان متعلق به کسی توصیف می کنند در حالت اسمی هستند.
به همین دلیل است که (من یک سگ کوچک دارم. این سگ مال من است.) می شود:
Ich habe einen kleinen Hund. Dieser Hund ist meiner.
در اینجا نگاهی کوتاه به پایان ضمیر های ملکی اسمی برای هر جنسیت می اندازیم:
اسامی مذکر مانند der hund (سگ) یک -er در پایان شان اضافه می شود.
Dieser Hund ist meiner.
این سگ مال منه.
اسامی مونث مانند die katze (گربه) یک -e در پایان شان اضافه می شود.
Diese Katze ist meine.
این گربه مال منه.
اسامی خنثی مانند das haus (خانه) دارای یک پایان -es هستند که ممکن است شامل -e- وسط باشد یا نباشد.
Dieses Haus ist meines/meins.
این خانه مال من است.
اگر اسمی که جایگزین می شود جمع است، به سادگی یک -e به پایان ریشه ضمیر اضافه می کنیم. برای مثال:
Diese Geschichten sind unsere.
این داستان ها مال ما هستند.
The Accusative Case (حالت مفعولی):
در حالت مفعولی تغییرات اندکی وجود دارد. بیاید به این مثال نگاه کنیم:
Hast du einen Kuli? Ich habe meinen verloren.
قلم داری؟ مال خودم را گم کردم.
توجه داشته باشید که ضمیر ملکی meinen جایگزین عبارت einen kuli شده، اگر چه قلم مذکر است (der kuli)، اما در این موقعیت نمی توانیم از اسم meinen استفاده کنیم.
در این مثال به دلیل اینکه فاعل (ich) قلم خود را از دست داده است، بنابراین قلم مفعول مستقیم است و در نتیجه در حالت مفعولی است. بنابراین شما باید -en را در پایان آن قرار دهید.
به طور خلاصه:
مذکر: به -en ختم می شود.
مونث: به -e ختم می شود.
خنثی: به – (e)s ختم می شود.
جمع: به -e ختم می شود.
حالت مفعولی را می توانیم با حروف اضافه نیز نشان بدهیم. این نوع حروف اضافه نشانه دیگری هستند که به ما امکان می دهند بدانیم کدام حروف و پایان متناظر رو انتخاب کنیم.
The Dative Case (حالت داتیو):
همانطور که گفتیم، داتیو، مفعول غیر مستقیم جمله را نشان می دهد. مفعول غیرمستقیم چیزی است که مفعول مستقیم را دریافت می کند. این حالت را می توانیم با فعل داتیو و یا حرف اضافه داتیو نشان بدهیم. برای مثال، فرض کنید دارید بیان می کنید که والدین (او) اینجا نیستند، بنابراین با (والدین شما) غذا می خورد. در آلمانی اینگونه بیان می کنیم که:
Seine Eltern sind nicht hier, also essen wir mit meinen.
پدر و مادرش اینجا نیستند، پس با ما غذا می خورد.
پایان mein باید در حالت داتیو باشد، بنابراین برای به دست آوردن شکل صحیح mein از روش زیر استفاده می کنیم:
Mein + e + n = meinen
انتهای ضمیر ملکی داتیو اینگونه است که:
مذکر: به -em ختم می شود.
مونث: به -er ختم می شود.
خنثی: به -em ختم می شود.
جمع: به -en ختم می شود.
نکته ای که باید به یاد داشته باشید این است که، افعال و حروف اضافه نیز باعث تغییر پایان آن ها نیز می شود.
The Genitive Case (حالت جنسی):
در حالت جنسیت، همه چیز در مورد نشان دادن مالکیت است. به عنوان مثال:
der Hut meines Vaters.
کلاه پدرم.
die Pizza deiner Schwester.
پیتزای خواهرت.
der Eingang seines Hauses.
ورودی خانه اش.
die Geschichte ihrer Erfolge.
داستان موفقیت های آن ها.
همانطور که می بینید، پایان ها منحصر به حالت جنسی هستند. هر دو اسم مذکر و خنثی وقتی به ضمیر ملکی ختم می شوند به آخرشان -es اضافه می شود و به آخر اسم مالک یک s(e) اضافه می کنیم. حرف e زمانی که ضروری باشد به آخر اسم ها اضافه می شود، درست مانند کلمات ملکی.
اسم های مونث و جمع وقتی به ضمیر ملکی ختم می شوند یک -er به پایان آن ها اضافه می شود.
همانطور که گفتیم حروف اضافه جنسی نیز وجود دارد. این بخش های گفتار باعث می شوند که اشیایی که توصیف می کنید به حالت جنسی تغییر پیدا کنند.
نمونه های بیشتری از حروف اضافه جنسی عبارتند از:
| در حالی که (در طول) | während |
| با وجود | trotz |
| به جای | statt |
| به دلیل | wegen |
| درون، داخل | innerhalb |
| خارج از | außerhalb |
| از طرف دیگر (فراتر) | jenseits |
| در این طرف | diesseits |
نکته ای که باید در نظر داشته باشید این است که، برخی از آلمانی ها پذیرفته اند که از (s) مفرد برای مالکیت استفاده کنند البته بدون آپستروف. این به این معنا است که می توانید بگویید:
Annies Haus. (Annie’s house)
خانه آنی.
Raphaels Hund. (Raphael’s dog)
سگ رافائل.
Sams Auto. (Sam’s car)
ماشین سام.
اگر علاقمند به یادگیری زبان آلمانی هستید می توانید در دوره های آنلاین و حضوری زبان آلمانی موسسه دهخدا شرکت کنید.
مقاله های دیگر زبان آلمانی:
ضمایر آلمانی در حالت داتیو + کاربرد ها